IΣΗΜΕΡΙΑ

είναι αυτό που φυσάει και ασημίζει 

και σπρώχνει αθόρυβα  

τα βρεγμένα πευκόκλαδα

για ν’ αγγίξω κι εγώ 


το απόκρυφο φως της ομίχλης
 
του δάσους το βρόχινο  

των νερών το ανάποδο

των καπνών το πικρό